GALLART

МИСТЕЦЬКА ГАЛЕРЕЯ
АВАНГАРДУ І ТРАДИЦІЇ
GALL'ART ^™

Саша Папович, Охрид, Балканите
ПЕТАТА КОЛОНА ВО ЕВРОПА
Разгледуваљ?и го конфликтот на цивилизациите на просторот на Источен Медитеран , Самљуел Хантингтон пишува дека Турците не ги сакааат во Европа,а дека назад во Мека не можат. Дали е можеби патот кон Ташкент репението,се прашува Хантингтон во напортие да ља реши цивилизациската припадност на Турциља по укинуваћето на империљата и калифатот и инаугурациљата на пантуркизмот во официљална идеологиља уште од времето н Кемал Ататурк.И самата свесна за свољата специфичност како во однос на Европа така и во однос на исламскиот свет ,Турциља кољ бара некои нови решениља туѓи на турскиот политички живот,Анкара се пове?е се свртуваше кон Кавказ и Централна Азиља, кон ентички и лингвистички сродните земљи на поранешнот СССР.
Со ѕдружени напори глобалистите во Вашингтон ,Анкара и Брисел усепаља да ља пренасочат оваа ориентациља од Азиља на Европа .
КОЈ ГИ САКА ТУРЦИТЕ ВО ЕВРОПА
Зелените на Европа на состанокот на свољата пратеничка група во Цариград ги критикуваа плановите за опструкциља на придружуваћето на Турциља кон ЕУ . Некогашните шеесетосмаши на чело со Даниел Кон Бендит и Јошка Фишер успеаља наљпосле и отворено да се стават во антиевропските планови ,спортиставуваљ?и се на со тоа на основните интереси на Европа.Претседателот на пратеничката група на зелените Даниљел Кон Бендит ља нападна идељата на претседателот Ширак за референдум по прашаћето на придружуваћето на Турциља.Во свољата лева занесеност Кон Бендит рече дека вистинско прашаће на референдумот би требало да биде не за прифа?аћето на Турциља во членство на ЕУ ,туку дали ги сакате Турците не сфа?аљ?и каква би била дури тогаш шлаканицата на европскиот гласач.
На самитот на Униљата во декември ?е ља подржам позициљата предложена од страна на Европската комисиља иѕљави германскиот канцелар Шредер за време на посетата на Лисабон,влиаељ?и притоа и на ставот на свољот дома?ин.Доколку ги имаме во предвид мо?та и значећето на Германиља во европски рамки љасно е дека овољ став има тежина и значеће кои во голема мерка ги надминуваат германските гтраници. Свесен за подршката коља доаѓа од Шредер ,турскиот премиер Ердоган апелираше на Франциља да ги подржи турските напори ,веруваљ?и притоа дека Париз нема да ља повлече традиционалната подршка на европските настољуваћа на Анкара и нељзините Бриселски и Вашингтонски покровители.
ОТПОР НА ЕВРОПСКИТЕ СИЛИ
Наљновите потези на тандемот Шредер Фишер ља покажаа далековидост на француско-романскиот визионер Жан Парвулеску кољ уште пред две години го гледаше единствениот спас од исламистичкиот хаос во Европа во соборуваћето на германскиот социљал-троцкистички режим и неговата замена со германско-европски национален фронт на чело со лидерот на ЦСУ Герхард Штољбер кољ би ља превзел суштинската обнова на Германиља.Наљновите резултати од германските покраински избори уште пове?е го ослабиља водечкиот противник на Шредер Христиљанско демократската униља ,оставуваљ?и го во такви услови Штољбер како наљзначаен политичар со љасно изразено одбиваће на турското влегуваће во Униљата.
Дека Штољбер и разните националистички екстремисти не се осамени во борбата за евроспка Европа и дека многу mainstream политички организации ља сва?аат реалноста на турското членство сведочат и се позачестените изљави на угледни политичари од срцето на стариот континент.
Минхенскиот Национал Цаљтунг под наслов Социљалдемократите потврди од Хаљдер ,обљави на 8 октомври статиља во коља го разоткрива одлучното одбиваће на водечката австриска партиља да се согласи на приемот на Турциља во ЕУ. Весникот тврди дека сољузниот портпарол на социљалистите Норберт Дарабос љасно ља одредил позициљата на партиљата : ДА на стопанските преговори помеѓу Турциља и Европа ,но одлучно и дефинитивно НЕ на турското пристапуваће кон ЕУ.Шефот на фракциљата на партиљата Јозеф капе го обвини комесарот за прошируваће на ЕУ Гинтер Ферхољбен дека се однесува не како европски комесар ,туку како лобиста на Анкара .Настапуваљ?и на Тв емисиља заедно со канцеларот Волфанг Шисел ,Капе го повика сољузиот канцелар да трага за партнерите и сољузниците во рамките на ЕУ како би ги заштитил австриските интереси во врска со турското прашаће.
Во исто време Берлинскиот Јунге Велт донесува текст со наслов Вацлав Клаус :турското прашаће удира на самата суштина на Европската Униља . Во текстот се пренесуваат зборовите на поранешниот чешки либерален премиер каде се вели дека против влезот на Турциља во ЕУ многу логично се стие оние кои веруваа дека ЕУ ?е стане Униља структуирана според уставот на Делор и на мастрихтските основи.Расправата за приемот на Турциља не е расправа за самата Турциља ,туку за природата ,структурата и самата суштина на ЕУ заклучува Клаус.
Потсетуваљ?и дека Романо Проди обљави дека не постољат технички препреки за отпочнуваће на преговори за примот на Турциља во ЕУ ,шваљцарскиот новинар Жоел Кунц од женевскиот весник Ле Темп,приметува дека овде не се работи за прашаће на реунификациља ,за повторно составуваће на делови после определен прекин во историљата на европското единство.Во овољ случаљ се равоти за нешто што е сосема ново. Покренуваћето на сољуз со земља коља по самото свое потекло не припаѓа на Европа.
Шваљцарскиот весник со тоа дава и суштински опис на проблемот-влегуваће на туѓо тело во рамките на европскиот политички ентитет.Ова влегуваће би значело суштинско пореметуваће во системот,крупен политички вирус кољ тотално би ги иѕменил стрпливо градените односи помеѓу членките на униљата.
МАТЕРИЈАЛ НА АНТИЕВРОПСКИТЕ МАНИПУЛАЦИИ
Турциља како туѓо тело би се покажала како извонреден носач на манипулации ,кои им се и без тоа така неопходни на силите надвор од Европа во обидите да ги зауздаат манифестациите на независниот европски дух.Со влегуваћето во Еу,целокупната енергиља на Турциља коља е сега во голема мерка свр6тена кон кавказ,блискиот исток и централна Азиља би се свртела кон Европа.Не само кризните подрачља во грчка и бугаркса ракиља ,како и на Северен Кипар ,мусликманските области во Албаниља и поранешна Југославиља ,туку и пренесуваће на целокупниот турско-курдски судир но и на милиони муслимани на тлото на Европа.
Колкави се манипулациите околу исламот во Европа зборуваат и наљновите случуваћа во Франциља и Ирак.Доколку ги имаме во вид реакциите во вашингтон.пост ,една недела по киднапираћето на дваљцата француски новинари во август,љасно е дека акциите на фундаменталистите се компатибилни со воневропските интереси. Кризата и докажа на француската влада дека нељзиното спротиставуваће на американската вољна во Ирак не ља прави имуна на нападите на исламистичките екстремисти-коментира злонамерно вашингтонскиот дневник за веднаш потоа да гоц итира Антоан Сфер уредникот на
Кахиер Де Л`Ориент , ревиља коља се занимава со блискоисточните проблеми ,а кољ проценува дека е можно француската позициља да се приближи на американската , во смисла дека вољната коља се води е всушност глобална вољна .Иако француската позициља донекаде е различна ,Франциља е сеуште дел на западот и токму поради тоа е и мета.
Некаде во исто време американската новинска агенциља УПИ коментираше дека францускиот претседател и министерот за надворешни работи Мишел Барние се подготвени да трасираат нова политика во коља и покраљ инсистираћата на де глоизмот би работеле заедно со своите сољузници.Иако е и пове?е од љасно дека политиката на европските земљи нема да се менува заради неколку терористички киднапираћа ,останува впечатокот дека исламистичките фанатици имаат свое место во долгорочните стратегии на Вашингтон.За употребата на фундаментализмот во глобалистички,антиевропски цели размислува францускиот ориенталист Жил Кепел сметаљ?и дека од француска гледна точка целата криза со заложниците би имала значеће единствено во контекст на политиката на Франциља во регионот пред се во противећето на вољната во Ирак и на израелскиот конфликт со Палестинците.Било каков неуспех во ваквите и слични кризи ,би го засилил таборот на противниците на сегашната политика на Париз во регионот даваљ?и има за право на изљавите на некогашниот припадник нА БААС ,па агент на ЦИА и моментален премиер на Ирак Алави дека никољ не може да остане неутрален и нека Франциља го добива она што го заслужила.
Треба да го имаме во предвид и тоа дека причината за киднапираћата беше одлуката на француските власти со коља се забранува носећето на верските обележља во љавните училишта.Ако Франциља со своето актуелно малцинство стана така ранлива на исламистичките и вашингтонските уцени ,може само да се замисли идната позициља на Берлин,Париз и Брисел со присуството на пове?е од осумдесет милиони муслимани и рамноправното членство на мо?ниот и просперитетен американски сољузник на Босфор.Ранливоста во овољ случаљ е премногу благ збор. Затоа е во право Вацлав Клаус кога вели дека ова не е прашаће за Турциља , со коља мора де се развиваат партнерски односи,туку е прашаће за самата суштина на Европа.Би можеле да додадеме прашаће за иднината на независна Европа.
KONTINENTALNA TVRDINA
Два дена после еден од неуспешните обиди на краљот од 2003. Да се донесе европскиот устав, лидерот на британските конзервативци Маљкл Хауард напаѓаљ?и го Блер поради наводната недоволно цврста одбрана на броитанските интереси по прашаћето на европските интеграции одушевено го поздрави отпорот н Полска и Шпаниља кољ и допринесе уставот да не биде усвоен во ољ момент.Според Хауард полската и шпанската влада за азлика од Блер одлучно се држат до своите принципи.Заборави да додаде дека слични принципи ља водеа Шпаниља кон одлучна подршка на американскиот и британскиот напад врз Ирак со сите последици кои произлегоа од тољ напад.Шпаниља како поморска,аталнска држава ,донекаде изолирана од остатокот на континентот, често водела низ историљата антиконтинентална,прозападна политика дури и за време на владеећето на Франциско Франко ,да не зборуваме за демократска Шпаниља по смртта на Франко.Она што донекаде и само на прв поглед изненадува е остриот отпорот на Полска ,земља со длабока континентална геополитичка традициља.
Јадрото на Американска Европа
Полска претставува еден вид љадро на Евроамерика во Нова Европа во остра спротивност од Е роазиља со центар во Русиља . Вака мудрува во еден од своите геополитички есеи Јануш Бугаљски од Вашингтонскиот Центар за стратешки и меѓународни студии.Прашуваљ?и се со лажна загриженост дали ваквата ориљентациља ?е предизвика одреден критицизам во престолнинитена ЕУ ,глобалистичкиот стратег доаѓа до заклучок дека за Полска е наљважно консолидираћето на нељзината позициља во НАТО пактот ,љакнећето на специљалните односи со САД и значаљна улога во процесто на одлучуваће во рамките на ЕУ, бидељ?и сепак Полска е преголема европска земља за да биде игнорирана од страна на Униљата.Не се предлага создаваће на специљални односи со Германиља ,позначаљна улога во рамките на донесуваћето на одлуките во НАТО пактот ,додека односите кон исток се гледаат единстевно во рамките на Полска како заштитиник и стожер на новите демократски американски сољузници од Литваниља до Словениља.
Преведено на обичен љазик Бугаљски и останатите заговорници на мондиљализмот гледаат во Полска и останатите земљи на источна Европа атлански трољански коћ во срецето на континентална Европа ,наљпогодно оружљеза продолжуваће на англоамериканската диверзиља против народите и државите на континентот.Источна Европа со своите сегашни проамерикански раководства обучени од страна на Сорошевите емисари,како што фино се изрази израелскиот писател Израел Шамир,постана клучен сегмент во антиевропската политика на Вашингтонските стратези и нивните Лондонски полтрони.Всушност Централна и Источна Европа претставуваат како по положбата тка и по свољата традициља едни од наљзначаљните упоришта на континенталната геополитика.Соединетите Американски Држави мораат да го онеспособат овољ потенциљал кољ би можел во догледно време да се врати на своите геополитички корени и воопшто да ља пронаљде смислата на своето постоеће коља е така спортиставена на американските геополитички интенции изразени не само во послените 13 години туку и во целиот период на постоеће на САД и нивната поморска мо?.Сепак Американците не можат едноставно да продрат во Централна Европа и да постават тампон зона помеѓу германскиот и рускиот животен простор.Тие секако би можеле (а кон тоа и се стремат што може да се заклучи како од нивните практични потези,така и од теориските поставки на американските геополитичари) да створат цел систем на сољузи и држави - вештачки творби кои би мо?еле да ља одлагаат до недоглед природната регенерациља на германскиот и рускиот животен простор,нивното постепено создаваће на народно единство ,цврсти државни заедници ,што во краен случаљ би водело до потиснуваће на вештачките творби на атлантистите.Но сепак ова одлагаће ниту во еден случаљ не би го решило прашаћето на американската превласт во светот ,затоа што само временски би го поместило оживуваћето на континенталната геополитика ,но никако не би ља елиминирало ниту би создало цврста американска база вов натрешноста на континентот коља би било во состољба долгорочно да ља оневозможува континенталната регенерациља ,но исто така и да влиљае и на понатамошното ширеће на атлантистичките мрежи во длабочините на Евроазиља.Атлантистие се обидуваа со Версаљскиот договор да созаддат ваков вид на тампон- зони во Источна Европа коља би имала за задача оневозможуваће на природните геополитички тежнеећа на Москва и Берлин.
Немо?та на западот
Овољ потеѕ се распадна на делови со пактот Рибентроп-Молотов со кољ дефинитивно им е зададен удар на атлантистичките стратези и на нивните надежи за дестабилизираће на пољасот помеѓу Русиља и Германиља.
Постоећето на овољ кордон сведочи не само за неговата осетилива и ранлива природа туку и за подлата природа на западот,кољ едноставно ља жртвуваше сопствената творба Чехословачка немаљ?и друго решение за своите интереси во Европа.Атланските западни сољузници едноставно не можат да се наметнат на териториљата на континентот,нивното оружље е трговиљата или дипломатиљата или во наљдобар случаљ уграта на една од континенталните сили.Нивната политика кон Чехословачка и Полска љасно сведочи дека и покраљ љасно изразената политичка воња во случаљот на Полска не беа способно таму да упатат и конкретна помош на загрозениот сољузник.Континентална Германиља буквално ги сомле атлантските западни версаљки творби Чехословачка и Полска, додека пак континенталниот СССР за кратко време се пресмета со балтичките земљи и со уште една Версаљска твроба Голема Романиља ,а на краљот и со Источна Европа коља Британиља едноставно му ља предаде на Советскиот Сољуз ,пак не заради конкретна политичка воња ,туку немаљ?и друг одговор на московскиот континентален предизвик.Британците заедно со Американците се зацврстиља на атланските и медитеранските брегови на Европа,усепаља во медитранската значи про таласократска Грциља да ги победат просоветските партизани ,но не можеа во ниту еден дел на Источна Европа да го наметнат своето решение.
Сличен сценарио би мочел да се повтори при повторното активираће на еден од потенциљалните геополитички полови ,било да се работи за Берлин или за Москва. Со Версаљскиот мир на Германиља и е наметнат статус кољ постепено водел кон атлантизираће на земљата ,односно нељзино претвараће во она што подоцна во геополитички поглед ?е стане Западна Германиља атланско оружље во срецето на Европа ,без љасно изразени сопстевни геополитички тенденции.При краљот на XIX век во слична позициља е доведена и Русиља ,коља полека ља напушта ориентациљата кон континенталните европски сили (последен пат љасно изразена во Троецарскиот сољуз со Германиља и Австриља ) и отворено им приоѓа не само на Франциља туку и на краљниот неприљател на еврозиската превласт на Русиља Англиља.Како што доаѓаћето на власт на национал социљалистите во Германиља за кратко време ља претвори во прав и пепел упорно градената Версаљска креациља ,така и доаѓаћето на власт на Ленин ,а посебно на Сталин и победата во Втората светска вољна дефинитивно ги скрши и последните остатоци на атлантското влиљание од Берлин до Ханољ.Запад беше отфрлен на рабовите на континентот и почна да создава теории за контролата на римландите-бреговите (кои и без тоа ги контролираше како резултат на нивната сродност со островите и островкста цивилизациља) како основи за континентална дестабилизациља.Слични примери може да се наљдат и во минатото ,каде секогаш по кратката превласт на декадентните елементи било во Русиља или во Прусиља доаѓало до повторна обнова коља била насочена кон љакнећето на органскиот однос со земљата и потиснуваћето на странскуте елементи.Во оваа перспектива Американците ,како и нивните геополитички претходници немаат што да бараат на териториљата коља не само што нема директен контакт со Атлантикот ,туку историски гравитира кон Москва или кон Берлин или кон некољ друг регионалне центар како што е случаљот со постоећето на Полско-Литванската држава,но не постои реална можност да гравитира кон Лондон или Вашингтон. Со создаваћето на пољасот на проамерикански земљи во Централна Европа од Балтичкото до Јадранското Море ,Американците ља продолжуваат политиката на претораће на исконки континенталните земљи во послушници на свољата таласократска политика.Сличната ориљетациља на Русиља пред Првата светска вољна,доносно на средноевропските прозападни демократии пред Втората светска вољна ги предизвикаа трагедиите на континенталните народи за сметка на прекуморските манипуланти.Дали со свољата антиевропска и антируска политика Полска повторно се упати на патот кољ директно ља води Европа во прегратките на Вашингтон,предизвикуваљ?и ги со тоа своите мо?ни соседи ? Милениумското искуство го нуди единствениот можен одговор :
Атланските прспективи на Исток
Американците благодарељ?и на поморксата суштина свољата геополитика се поблиски до своите бази во љужен Пацифик и поповрзани со Норвешка ,отколку со централно африканските држави од тип на Чад ,кои се послаби и посиромашни во секољ поглед но благодарељ?и на свољата положба успеваат успешно да се спротистават на американските притисоци.Доволно е да се сетиме на американските авантури во Африка ,на неуспехот да остварат и минимум самостољно влиљание и на нужноста од потпираће на Франциља коља благодарељ?и на свољот континентален пристап и понатаму има значаљна улога во континенталната целина на северна ,западна и централна Африка ,за да ља сфатиме немо?та на американската таласократиља при средбата со копнената политика.Европскиот Чад средна и источна континентална Европа им задава низ историљата пове?е главоболки на западните стратези отколку централна Африка и Азиља заедно.Не само за западните демократии несре?ниот период на триесетите ,како и периодот на студената вољна туку и воопшто низ историљата тие не успеваат да создадат долгорочно упориште во овољ дел на континентот.Токму Полска со свољата профранцуска ориентациља беше уништена од Русиља и Прусиља на кои им се придружи и Австриља.Користећето на полската профранцуска емиграциља не даде позначаљни резултати ,а обидите да се скршат самите Русиља и Германиља не беа овенчани со долгорочна стратешка контрола на Источна Европа.Ни во Афганистан ни во Чад , западот преоблечен во своите колониљални облеки немаше такви потешкотии како во Средна Европа.Американците полека ги кршеа земљите на Јужна Америка сокриени зад свољот дипломатски Кинески Ѕид- Монроовата Доктрина, кољ успешно ги штитеше од другите европски конкуренти.Дури и во Кина имаа пове?е успех отколку во Источна Европа.Непосредно пред започнуваћето на Првата светска вољна ,скоро целиот свет без оглед на свољата континентална или таласократска геополитичка суштина и пристапува на таласократската Антанта .Единствено Централна Европа како дел на Германската и Австоунгарската империља останува неприљателски ориентирана кон западот. Делови на Полска ,Чешка,Унгариља,Словачка ,Трансилваниља ,па и Бугариља.Истата ситоациља се повторува со започнуваћето на Втората светска вољна.По вољната Источна Европа е повторно анти-атлантска ,овољ пат здружена против слободниот свет .Помеѓу двете светски вољни Унгариља и Бугариља ,како и германските земљи Австриља и Германиља ,претставуваат центри на реваншизмот,значи на потенциљалниот отпор кон Француско- Британскиот атлантизам олицетворен во Вилсонизмот,произлезен од првиот сериозен обид на Соединетите Држави да остварат светска доминациља прототипот на актуелниот мондиљализам.
Моменталната интелектуална љаловост на земљите од Балтикот до Јадранот и Црното Море не би требало да наведе на погрешен заклучок дека овие земљи едноставно ља прифа?аат прозападната ориентациља што би бил преседан ,посебно во однос на Унгариља, донекаде и на Чешка и Словачка,ако не го сметаме краткиот меѓувоен период на демократска прозападна Чехословачка.Се заборава дека сите овие земљи,како и Германците после обединуваћето ,чувствуваат одредена благодарност кон атлантските сољузници ,погрешно сметаљ?и дека се тиа, а не внатрешната слабост на комунистичките режими,заслужни за нивната слобода стечена на краљот од осумдесетите.За разлика од 1918, овољ пат дури и Унгарците и Бугарите гледаат во западот извор на нивната воскресната државност ,па со самото тоа и сила коља оди во спротивна насока од западните напори од 1918.
Сепак се заборава дека и покра поединечните прозападни авантури на елитите на овие земљи,сепка порано или покасно биле прфа?ани суштински анти-западни решениља.Не би требало континенталната ориентациља на Унгариља да се обљаснува единствено со традиционалната русофобиља на Будимпешта,зошто како тогаш да се обљасни дека токму унгарските русофоби се едни од главните потписници на континенталната брана Троецарскиот сољуз.Сепак Унгариља како суштински континентална земља ,органски е поврзана со Русиља и Германиља.Панонската рамница со рамниците на Германиља,како и со украинските рамници и преку нив цо источно европската рамница,а од друга страна и со системот на степи во срцето на Евроазиља.Сето ова ља претвора Унгариља во геополитичка раскрсница од каде се развиваат и каде се сретнуваат неколку различни геополитички области гросрауми кои инаку ља чинат суштината на геополитиката на европските простори.Од друга страна не постои однос на Панониља кон наљблискот море Медитаранот.Панониља се потпира на Босна,средните делови на Хрватска ,за дури потоа преу Далмациља да излезе на Јадранското Море. Историските односи со Венцеиља коља господарела со Јадранот биле секогаш во позадина во донос на Поњаците,Германците ,Русите,Србите ,Хрватите и останатите континентални народи.Дури и кога унгарскиот народ со стотици години би чувствувал благодарност кон Вашингтон (што е малку верољатно ,распаѓаћето на железната завеса едваљ да претставува епизода во милениљумската унгарска историља) сето тоа не би ља променило органската геополитичка ориентираност на Унгариља коља е строго континентална.Што пак да се каже за Чешка и Словачка ? Овде западните сољузници усепаља во 1918 да ља сотварат една од своите наљголеми победи ,би можеле да речеме епохално остваруваће ,создаваљ?и државна творба ,своља истурена енклава длабоко на териториљата на континентот.Овде истите тие западни сољузници во 1938. Со своите сопствени раце ља потпишаа капитулациљата на таа иста нивна енклава,а со тоа и поразот на севкупното западно присуство во длабочините на континентот. И покраљ уверуваћата на Вацлав Хавел дека Чешка е убедливо наљверен партнер на западот на исток ,спомнуваљ?и ги дури и прозападните традиции помеѓу двете светски вољни останува фактот дека Чешка и во двете светски вољни и се до 1990 беше токму на спротивната страна.Ако Полска историски гледано и имала некои прозападни традиции ,Чешка ве?е пове?е од 1000 години е врзана за континенталните проекти,успеваљ?и дури во еден период на почетокот од XIII век да се наметне како лидер на континенталните империљални стремежи во Ценрална Европа.Зар е реално да се очекува Американците преку но? да го наметнат своето суштинско влиљание на 1000 годишната континентална империља ? Дури ни во епохата на глобалната превласт на западот од Чад до Афганистан и од Арабиља до Тибет и Сечуан ,тие не успеале да го контролираат овољ пољас на земљи ,наидуваљ?и на наљжресток отпор и на наљголеми порази.Западот никогаш не претрпе пораз од типот Молотов Рибентроп во Кина ,ниту беше принуден да понуди капитулациља од тип на Чемберлен во Минхен во случаљот на Заир или Афганистан.
Малку е верољатно дека денес кога западот не успева едноставно како во минатите времића да го наметне свољот авторитет над континенталните земљи на Африка или Азиља ,кога Американците се соочуваат долгорочни неуспеси во земиљте од тип на Либериља или Сомалиља кои се традиционални западни упоришта и кога единствено со големи напори и со помош на своите сољузници одваљ да успеваат да се одржат во Ирак и Афганистан ,дека ?е успеат долгорочно да се наметнат на териториите кои биле неприљателски кон западот и тогаш кога Англичаните без никакви проблеми господареле не само над Ирак туку и над Индиља и Бурма.токму заради сето тоа е потребно создаваће на проамерикански сољуз кољ полека би одел кон остваруваће на американските стратешки замисли Евроамерика коља би се спртиставила на Евроазиља.
Удар на Русиља
Русиља е нападната - обљави Владимир Путин веднаш по .Тоа е и наљкратка дефинициља коља би можела да ља опише состољбата во Русиља после сериљата терористички напади чиљ финиш беше досега незапамтената трагедиља во училиштето во гратчето Беслан на почетокот од септември.
Водечките западни средства за информираће беа сложни во констатациљата на фактот дека Путин ља призна слабоста . Русиља е слаба - одекнуваше триумфалистички од обете страни на Атлантикот.Триумфализмот набргу премина во прагматизам кољ се обидува да ги одреди реалните западни интереси во новонастанатата ситуациља.
Експанзиља на хаосот
Слабоста и ранливоста раѓаат хаотични ситуации.Зборуваљ?и на прес-конференциља на 2.септември потпретседателот на Акдемиљата на геополитички науки генерал-полковник Леонид Ивашов оцени дека на Кавказ се создава доста разгранета териториља на теророт.
Можеби поправилен термин би бил експанѕиља на контролираниот хаос .Повлекуваљ?и наводно неповрзани и бесмислени потези светските мо?ници полека одеа кон кон создаваће на хаотична состољба во регионот кољ и без тоа никогашне патеше од претерана стабилност.Доаѓаћето на новиот националистички ,прозападен лидер во Грузиља,постољаните напнатости во однисте на Тбилиси со автономните републики,наљновите августовски судири на териториљата на Јужна Осетиља беа само делови од целата драма коља подразбираше повлекуваће на редот пред напредуваћето на хаосот.
Сега е се љасно : основната закана за претседателствуваћето на Путин ,како форма на управуваће на замљата коља се разви по 2000.-та година проиѕлегува од тероризмот-заклучи Московска Известиља уште на самиот почеток на драмата.Со тоа се поклопуваат мнозинството од коментарите во западните медиуми ,каде наљчесто се обвинува претседателот на Русиља и неспособноста на нељзините државни органи.
Мнозина аналитичари би се согласиле со ставот на познатиот философ Александар Зиновљев во едно од своите последни интервљуа дека улогата на Путин е ограничена на легитимизациља на наследството на Јењцин.Во овољ случаљ не се работи за евентуалните промени во руското општество туку за динамиката и развољот на западниот дискурс и на целокупниот однос на западните сили кон Русиља како кон целина .На промените на односот на западот кон Русиља пове?е не им одговара Јењциновскиот статус кво ,одржуваћето на стабилноста на Руската Федерациља,како љадро на поранешната супер сила.Со самото тоа стануваат разбирливи западните напади на руското раководство ,суштински насочени кон постепена дестабилизациља на самиот руски државен организам.Ако во текот на девеесеттите примарен интерес на западот беше одржуваће на каква таква власт на териториљата на Русиља со цел за спречаваће на љакнећето на автентичните национални сили ,тогаш денес тоа е слабееће на таа иста власт ,како би се створиле погодни услови за следниот логичен чекор западниот интервенционизам.
Идеолози на интервенционизмот
Еден од ретките западни весници кољ успеа да прникне во суштината на целиот судир секако е италљанската Ла Стампа коља уочи дека без оглед на пофалбите од страна на неговите западни партнери ,Путин се пове?е ља заљакнува Русиља ,а тоа никако не му се допаѓа на Вашингтон. Потсетуваљ?и на улогата на милиљардерот Борис Березовски кољ го поттикна и го финасираше упадот на чеченските терористи во Дагестан во летото 1999 , што и беше увод во втората чеченска вољна ЛА Стампа продолжува Березовски е денес во егзил во Лондон ,но тољ е жив и тоа како е жив.Неговите досегашни врски не се прекинати.Во Москва без соменение голем е брољот на оние кои се плашат да не ља доживеат судбината на Березовски ,доколку Путин продолжи да делува како што делуваше досега.Или уште полошо судбината на Ходоровски.На нив и им одговара или неговиот пад , или во краљна мера големи промени во нивните односи со претседателот . Путин влегува во краљно опасна игра во коља Чеченците не работат толку за себе ,туку пред се за оние кои ги користат за исполнуваће на своите цели .
А кои се тие корисници на чеченските услуги може да се спознае следељ?и ља судбината не само на березовски туку и на поголемиот дел од раководителите на самопрогласената чеченска република Ичкериља . Бегаљ?и од немилосрдниот режим во Москва сите тие успеаља да пронаљдат засолниште во Лондон.А од истиот тољ Лондон пристигнува и совет до западните влади за нивниот потенциљален одговор на кризата во Русиља .
Преку перото на свољот дипломатски соработник Симон Тисдал лондонски Гардиљан , на самиот ден на трагичниот финиш на терористичкиот напад во Осетиља ,изнесе согледуваћа кои го отсликуваат мислећето на дел на западните политички и интелектуални кругови :
Како и Чехословачка во едно друго време ,кавкаските земљи Чечениља,Северна и Јужна Осетиља ,Ингушиља и Дагестан не можат да бидат препуштени како некои далечни земљи за кои малку знаеме ,а се грижиме уште помалку.Оно што таму се случува се однесува и до нас самите.
Заклучуваљ?и дека Чечениља е опасност по светскиот мир и меѓународната безбедност како што е дефинирано со повелбата на ОН, Лондонскиот дневник нуди и нималку оригинално решение : во замена за активната западна подршка ,треба да се инсистира Русиља да го прифати очигледното : дека Чечениља е активен меѓународен проблем ,кољ бара колективен,ненасилен,меѓународен одговор.Да ли е апсурдно да се сугерираат ЕУ трупи или дури сили организирани од страна на НАТО , да бидат разместени под мандат на УН ?
Чечениља е генерална проба за практичното функционираће на идните пост-Ирачки хуманитарни и беѕбедносни интервенции за кои многу се дискутира. Оваа актуелна анализа се поклопува суштински со слични размислуваћа на Норвешкиот институт за одбрамбени истражуваћа и група на американски експерти.Нивната анализа настана пред било каква криза во Грузиља или Осетиља пред било каков терористички напад и прзнаваћето на руската слабост во сите водечки медиуми на западот, а зборува за можностите на НАТО интервенциља на териториљата на РФ .
Соочено со опасноста да ља изгуби контролата над некои периферни региони,руското раководство би можело да побара помош од запад. Сосема е сигурно дека не би се противело на евентуално западно мешаће Русиља претставува и понатаму предмет на голема нестабилност.Во споредба со сите потенциљални катаклизми со кољ Русиља би можела да биде соочена во Каспискиот регион како наљсериозен и наљкрупен се љавува Кавказ. Потполниот распад на Чечениља би можел да доведе широка дестабилизациља на целиот Северен Кавказ и до ширеће на насилството во соседните Ставрополски и Краснодарски краљ. ..Целиот кавкаски регион би се претворил во терен на судири со низок интензитет во кољ би се судирале нерегуларни формации Овде е ве?е љасно означена тероиљата на контролиран хаос на Кавкаѕот,а токму таа теориља овие денови полека се претвори во грозоморна реалност.Анализата оди понатаму во разгледуваћето на потенциљалните вариљанти за продор на Кавказот: Би можела да се љави потреба за интервенциља на Кавказ како одговор на упорните молби на Грузиља за помош за заштита на нафтоводог Баху- Џељхан. Да се блокира рускиот извоз на нафта
Важна предност за интервенционистичката коалициља би мочел да биде продорот на поморските сили, се има ли во предвид дека Руската Црноморска флота не може да пружи сериозен отпор.Во тие услови од голема корист би била употребата на носачи на авиони.Наљдобро одбрана цел би можела да биде Новоросиљск, се има ли во предвид дека потенциљалниот неприљател би зависел непосредно од извозот на нафтата преку ова пристаниште. Се поставува прашаћето дали не е тоа и една од целите на западните стратези. Блокада на рускиот извоз на нафтата преку пристаништата на Црното Море ,заедно со непосредната западна воена контрола над клучниот нафтовод Баку- Џељхан ? Тоа би бил и финишот на големата игра каде и Березовски и Басаев и Путин и исламистичките фанатици се само делови кои свесно или несвесно ља играат свољата улога.Факторот со кољ не сметаат западните стратези,коментатори и борци за човекови права е рускиот народ.Времето кое е пред нас ?е ни покаже дали Големата Русиља е подготвена во односите со потенциљалните натрапници да ља продолжи славната традициља на Александар Невски,Суворов,Кутузов,Жуков и Сталин.
Зимно слънцестоене 22.12.04

GALL'ART ^™
Авторський проект Івана Пелипишака
та Олега Гуцуляка
2004